Merkez sanır, görüşünü
O çok bildik duruşunu
Onca kâmil yoruşunu
Yıllar geçse göremez ki
Özüyle sözü bir olmaz
Eksilen boşluğa dolmaz
Erk sunsan bir nebze almaz
O bir adım gelemez ki!
Yalanı dolanı bitmez
Doğruca yoluna gitmez
Hiç gelişmez kalır çömez
Olanları sezemez ki!
Kullanır hep, ağdalı dil
Okur ama aydın değil
Ukaladır, bilmez cehil
Bir gönüle giremez ki
Var mıdır? İnsanın hası
Hafiftir cahil darası
Feyz sunar kâmil ırası
Cahil bunu bilemez ki?
Kendi özünü yoklamaz
Tini eğitip aklamaz
Söylesen de sır saklamaz
İçtenliği süremez ki.
Ne diyeyim ben cahile
Gözü kara atlar sele
Kâmilde bulunmaz hile
Banal bunu çözemez ki.
Kapkaranlık dünyası var
Koskoca dünya ona dar
Her zaman bilinci kovar
O gerçeği göremez ki.
Çok bilenler, yanılırlar
Odunu mertek sanırlar
Zamanıma o banallar
Hiç etkili, olamaz ki
Süleyman Zaman
