İNSANDIR İNSANIN EN UÇ DÜŞMANI
İnsandır insanın, en uç düşmanı
Kendi vermiş gibi, alır her canı
Sever gibi yapar, ironik yanı
Yaptığını bilmez, şaşar gözükür
İnsan nerede var ölüm orada
Denizde,hava da, boş da, karada
Nice savaş oldu, şimdi sırada
Akıldan söz eder, duçar gözükür
Hangi canlı kendi cinsin öldürür
Hangi hayvan, zevkle, can süründürür
Sahte davranışla,çok da güldürür
Nice tavırlarla çoşar gözükür
Her şeyi yok eder, değerler bilmez
Yanlışlar içinde, özünü görmez
Gerçek duruşuyla, kimseyi sevmez
Ama insanlara, koşar gözükür
Nice paradokslar yaşatır tinde
Öldür diye emir, alır mı gende?
Biçimlere bakıp, insan densen de
Bir sormayı görsün, taşar gözükür
Hiddeti, şiddeti, içinde taşır
Eğer yaran varsa, kaşır ha kaşır
Nerde olursan ol, sana ulaşır
Bir kızmayı görsün, uçar gözükür
Dünya benim diye, davranır bencil
Nedense kullanmaz, sevgi dolu dil
Unutma ki dünya, hep senin değil
Bencil davranışta acar gözükür
Bunca insanlara nasıl kıyarsın
Ölüm nerde ise, sen orda varsın
Olumsuz olanı hemen duyarsın
Duyguları kördür, yaşar gözükür
Nefis belasından duramaz uzak
Doyumsuz nefisler insana tuzak
Yaşam çetrefilli hemi de zikzak
Debdebe içinde aşar gözükür
İnsanca biçimli, inselce bakar
Nifak tohumuyla, topluma akar
Görüntü içinde, canavar çıkar
Libaslar içinde, kaşar gözükür
ZAMANIM, ne desin, böyle insana
Özde insan olan, kıyar mı cana
Yaşamak için hep, geldik bu hana
İnsan öldürenler, naçar gözükür.