İnsana kem bakar, şerligin bolu
Kapatmış ışığı, karanlık yolu
Farklı düşünceye, özü kin dolu
Sevgiyi verecek irfan yok mudur?

Sizin gibilerin nefrettir dili
Nice aydınlar da öldü evveli
Öldürmeye dönük sofunun eli
Sizi uyaracak ihvan yok mudur?

Otelin içine benzin attınız
Sonra da narayla çakmak yaktınız
Yanan alevlere zevkle baktınız
Sizin tininiz de insaf yok mudur?

On beş bine varan sayınız ile
Otuz üç insana, yaptınız hile
Tarihi gerçekler bil gelse dile
Empati kuracak, bir can yok mudur?

Bir bahçeye girin, farklı çiçekler
Bir ormana bakın, börtü-böcekler
İnsan gönlü elbet sevgiyi bekler
Sizi de koruyan, seven yok mudur?

Sizin düşünceniz tam da amalgam
Korteksiniz zayıf, duygunuzsa ham
Duyarlı olanda oluşmuştur gam
İnsana verecek güven yok mudur?

Farklı düşünceye düşmanca bakan
Nefret duygusuyla aydını yakan
Ben "insanım" diye ortaya çıkan
Siz de kıyaslama "mizan" yok mudur?

Yanan o bedenler, göğe uçtular
ZAMANIM’a onlar ışık saçtılar
Kapalı bilinci bir bir açtılar
Bunu anlayacak izan yok mudur?